امکان سنجی تهیه نانو الیاف متخلخل فیبروئین ابریشم

در سالهای اخیر فیبروئین ابریشم به دلیل خواص خوب از جمله جرم مخصوص کم ، استحکام بالا ، مقاومت و سازگاری زیستی با بدن موجود زنده نظر محققان در زمینه الیاف و پزشکی به خود جلب نموده است. داربست های به وجود آمده در مهندسی بافت باید خصوصیات شیمیایی سطحی مناسبی را داشته باشند تا پس از کشت سلولی چسبندگی و اتصال مناسبی بین سلولها و داربست به وجود آید. در این پروژه امکان تهیه نانو الیاف فیبروئین ابریشم با ساختاری متخلخل مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا فیبروئین ابریشم استخراج شده به همراه پلی اتیلن گلایکول به عنوان جزء ایجاد کننده تخلخل در اسید فرمیک حل شده است. مخلوط های تهیه شده با نسب های مختلف پلی اتیلن گلایکول، در شرایط مختلف الکتروریسی شد و نانوالیاف مخلوط ابریشم/پلی اتیلن گلایکول تهیه گردید. سپس پلی اتیلن گلایکول توسط حلال متانول از نانو الیاف خارج گردید و مورفولوژی الیاف حاصل با استفاده از میکروسکوپ fe-sem, tem و afm مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش پلی اتیلن گلایکول قطر الیاف افزایش و با خارج کردن آن کاهش قطر نانوالیاف اتفاق می افتد. همچنین نتایج تصاویر tem و afm نشان داد که پلی اتیلن گلایکول از سطح نانوالیاف خارج می گردد که نانوالیاف با زبری سطحی بیشتری ایجاد می گردد. جهت بهبود ساختار فیبروئین ابریشم از متانول استفاده شد و تغییر ساختار لایه فیبروئین ابریشم با استفاده از اسپکتروسکوپی ftir بررسی شد. انتقال پیک های ftir پس از عمل کردن با متانول افزایش درجه کریستالی نانوالیاف و تغییر ساختار فیبروئین از فرم تصادفی به فرم ورقه بتا را نشان داد. نتایج حاصل از دانسیته نانوالیاف قبل و بعد از خارج کردن پلی اتیلن گلایکول وجود تخلخل سطحی در نانوالیاف را نشان می دهد. نتایج حاصل از بررسی خواص مکانیکی حاکی از آن است که افزایش پلی اتیلن گلایکول باعث افزایش استحکام شده است.